დანიელს უყვარხარ (

  • კატეგორია:

    • სტუმარი

    ტყეში ვიყავით.. მდელოზე.გარედან ხეებიგვეკრა. იქაურობა ულამაზესი იყო.მზის სხივები კიაფობდნენ და თოვლს აბრჭყვიალებდნ..მის სახეს მზის სხივები დაეცა და მომეჩვენა თითქოს დანიელი აბრჭყვიალდა.
    _მოგწონს?
    _ძალიან დანიელ ძალიან..
    თოვლზე დავწექით ერთმანეთს თვალებში შევყურებდით.კიდე უფრო გალამაზებულიყო ..აღარაფერი მაინტერესებდა მე მასთან ერთად ვიყავი.
    დანიელი შემიყვარდა...........
    _მარი მიყვარხარ <3
    _მეც დანიელ.
    და ის ჩემსკენ გადმოიხარა,ჩემი ტუჩები მისსას შეეხო..წამი საუკუნედ გადაუქცა და ცხოვრება კი უსასრულობად. მე ის მიყვარდა მას მე ვუყვარდი..
    გადიოდა დღეები ყოველდღე ამ მდლოზე დავდიოდით.
    ბედნიერი ვიყავი უბდნიერესი.
    25მარტი იყო.. ჩვეულებისამებრ დანიელმა სახლში მომაკითხა.გაკვეთილების დამთავრების მერეც მოვიდა სკოლასთან.. ჩავხუტე..მაგრად ჩავეხუტე თითქოს ვკარგავდი და მისი გაშვება არ მინდოდა,თითქოს რაღაცისგან ვიცავდი.
    მანქნა დაიძრა,ის რაღაც დაღვრემილი მეჩვენა.. ხმა არ ამოუღია..სახლში არ წამიყვანა.. ნელა მივდიოდით ძალიან ნელა.. მეგონა მდელოზე მივდიოდით მაგრამ მდელოს გადასახვევს ავცდით და პიდაპირ წავედით..
    _მარი.. მძიმედ დაიწყო მან
    _რაღაც უნდა გითხრა
    _გისმენ დანიელ..მისმა ტონმა ცოტათი შემაშინა.. გული ცუდს მიგრძნობდა.
    _-მარი ,იცოდე რომ ეს არ მინდ არა! ბრიტანეთში მივდივარ..სკოლიდან მიშვებენ..
    _მერე რა დანიელ ერთი კვირით გაგიშვებენმეთით ხომ არა..
    _არა მარი საქმე ისაა რომ სამუდამოდ მივდივარ იქ საცხოვრებლად.
    თავზარი დამეცა..დანიელს ვკარგავდი..
    _მარი დამიჯერე მართლა არ მინდა მაგრამ დამემუქრნენ რომ შენ თავ წამართმევენ მე კი არ მინდა რამე გავნონ..
    _არა დანიელ არ წახვიდე გთხოვ არა..ცრემლები ღაპაღუპით მდიოდა თითქოს გამხლიჩესო დანა ჩამკრესო და ეხლა სისხლისგან ვიცლებიო..
    _მარი! უნდა წავიდე! მიყვარხარ და მხოლოდ ამიტომ უნდა წავიდე.. არასდროს მიგატოვებ გპირდები რომ ცოტა ხანში ჩამოვალ და შენც წაგიყვან..
    არაფერი მითქვამს ვტიროდი,მაგრამ ამით რას ვუშველიდი..დანიელი ჩემს გადასარჩენად მიდიოდა ბრიტანეთში..ჩემი ბრალი იყო.. დანიელი მიდიოდა..დანიელი..დანიელი...
    _მარი,თვალები დახუჭე!
    ინსტიქტურად დავემორჩილე..
    ცოტახანში მანქანა გააჩერა, ხელში ამიტაცა და ძირს დამსვა.
    _თვალები გაახილე.
    გავახილე..
    ტყეში ვიყავით ამჯერად უფრო პატარა მდელოზე.მდელოზე სახლი იდგა პატარა სახლი ჰამაკით..თვალებს ვერ ვუჯერებდი.. დანიელმა ოცნება ამისრულა..
    _ერთხელაც ჩამოვალ და ჩვენ აქ ერთად ვიცხოვრებთ გპირდები მარი!
    სახლში მიმიყვანა ვეხვწებოდი სახლისკენ მიმავალი გა ესწავლებინა მაგრამ არ მასწავლა მეუბნნებოდა „ქვეცნობიერი მიგიყვანსო".
    მთელი ღამე ჩემტან იყო დ მამშვიდებდა .დილით კი რომ გავიღვიძე ის აღარ იყო. ჩავიკეცე..
    ცოტახანში გონს მომიყვანეს.თავზე უამრავი ექიმი მეხვია..
    მხოლოდ ეს ვთქვი:
    _სად არის?
    არაფერი უპასუხიათ.. წარმოდგენაც არ ქონდათ ვისზე ვლაპარაკობდი..
    2 დღეში სააავადმყოფოდან გამომწერეს.
    ტელეფონი ჩავრთე და უამრავი სმს დამხვდა ყველა ერთიდაიგივე ტექსტით : „დანიელს უყვარხარ".
    ცრემლები წამომივიდა სიხარულისაც და სინანულისაც.
    მიკვირდა რადგან დანიელისთვის არასდროს მითქვამს ჩემი მობილურის ნომერი.. <3
    დასასრული...