"ბაბუ"

  • კატეგორია: ლექსები
  • levani-015

    მზე ჰკიდია ზღვების გაღმა გაღვივებულ ბუხართან,
    როგორც ახლადგამომცხვარი ცხელი კეცის მჭადი...
    ძველ ნაბადზე წაწოლილი წარსულებზე ვწუხვარ და
    მთვარე, როგორც წველა ყველი, მყინვარწვერში ჩადის
    სანამ ცეცხლი საბოლოოდ წითელ თვალებს მინაბავს,

    levani-015

    მორიგი დილა ჩვეულებრივ იწყება მსგავსად,
    უკვე მრავალჯერ დაღეჭილი მჟავე დილების,
    როდესაც ქალაქს პირი ისევ ძილით აქვს სავსე
    და არაფერი არ ითქმება დანამდვილებით,

    ilia6440

    დრო ყველაფრის მკურნალია,
    ოღონდ ჩემი არა.
    საოცარი უნარია
    დარდი წარა-მარა.

    რასაც ვფიქრობ, გადმოვისვრი
    უმარტივეს ლექსად.
    წარსულს ვათრევ ჩემი კისრით,
    ვერ ვიშორებ ვერსად

    levani-015

    როცა ღმერთი და ანგელოზები სხდებიან ერთად
    და როცა მათ წინ ასვენია ცოდვის სასწორი,
    განკითხვის დღეა და შემსვლელნი შიშით შედიან,
    რადგან ფიქრობენ რომ იმათ მადლს ცოდვა დასწონის.

    ilia6440

    შენ ამბობ, ციდან რამდენიმე ნაბიჯში ვცხოვრობ
    და თავს ვერ ვუყრი უთავბოლო ფიქრის ნაპირებს
    გარეთ ამინდი შეასრულებს თებერვლის სოლოს,
    მერე კი ლექსი უხმოდ წასვლას გადამაფიქრებს,

    « 1 2 ... 17 18 19 20 21 ... 35 36 »