მზის მცხუნვარე სხივებმა თვალები მომჭრა და დილა ადრიან გამეღვიძაა . ჰამაკში ჩამძინებოდა )) ჩემს საყვარელ მეგობართან .. დღიურთან ერთად .. წარსულის გახსენებისგან გული მქონდა დამძიმებული) სიზმრებზეც იმოქმედა და ყველაფერი ერთად ამომიტივტივდა . იმ წამს თავის მოკვლა მომინდა, ვფიქრობდი რატომ დამივიწყა რატომ არც ერთხელ არ მმომწერა ის ხომ დამპირდა რატო რატო რატოოო ... აღარ შემიძლია... უკვე ვეღარ ვუძლებ . ამხელა ტკივილი.. შეგრძნება მაქ რომ მალე გული შუაზე გამეგლიჯება..სიოცხლის გაგრძელების ვარავითარ მიზეზს ვერ ვხედავდი მის გარეშე,, ვიხსენებდი ყველა ერთად გატარებულ ბედნიერ წუთებს და ისევ ცუდად ვხდებოდი . ვაი და არ დაბრუნებულყო /// ეს სამი კვირა მის მეტზე არავისზე და არადერზე მიფიქრია . უცებ გაქრა ჩემი ფერადი ცხოვერბა ) მის გარეშე ყველაფერს შავი ფონი ედო) მე მის გარეშე ისე ვიყავი როგორც ზაფხული მზის გარეშე . როგორც ბავშვი დედის გარეშე . როგორც თევზი წყლის გარეშე .. მე ის მჭირდებოდა ისევე როგორც ჰაერი .. განგებამ მასზე მიმაჯაჭვა ახლა კი. მის გარეშე დავიდოდიი. მის გარეშე ვაგრძელებდ ''ცხოვრებას'' ვცდილობდი მხოლოდ იმაზე მეფიქრა რომ ოდესღაც დაბუნდებოდა და მომავალი უკეთეს ცხოვრებას გვაჩუქებდა. უფლის მწამდა.. უფალი კაცთმოყვარეა. ნუთუ გამიმეტებს ასე და დამტოვებს საყვვარელი ადამიანის გარეშე ? უცებ ერთმა აზრმა გამიელვა თავში. სახლში შევვვარდი და ტელეფონისკენ გავექანე ... ნომერი როგორც კი ავკრიფე გული არაბუნებრივად ამიჩქარდა .. მესამე ზარზე მიპასუხეს –გისმენთ
–ალიო!
–გამარჯობა
–დიახ .. ვინ გნებავთ
–გამარჯობათ თამუნა დეიდა. ანი ვარ
–უი ანიი. როგორ ხარ ძვირფასო რახანია შენი ხმა არ გამიგია სად დაიკარგე . დედაშენმა კი მომიყვა ყველაფერი მაგრამ ხომ იცი გიოს არ მოეწონებოდა შენი ასე ყოფნა
–ვიცი და სწორედ მაგაზე გირეკავთ, მაინტერესებს რაიმე ახალი ხომ არ გაგიგიათ?
–მმ.. ანიი
–რა ხდება. არც დაურეკავს არც მოუწერია/? დავიჯერო ასეთი საშინელება ჯარში მსახურებაა??
–არა ანი სამწუხაროდ მხოლოდ ერთხელ დარეკა და გიკითხა კიდევაც .. წერით წერილებს ვერ აგზავნიან ...
–ხომ კარგადაა?
–კი კი ანი (ხმაში ეჭვი გამოერია მაგრამ არ შევიმჩნიე გული დამიმძიმდა)
–კარგით მადლობა თამუნა დეიდა ნახვამდის
–ნახვამდის ანიი. და იქნებ ჩამოსულიყავი ისევ აქ?
–ჯერ აქ მირჩევნია
–კარგი ჩემო კარგო
–კარგად
ყურმილი დავკიდე და შხაპი მივიღე . პლიაჟზე გავედი და 2 საათი ვსეირნობდიი. ვცდილობდი არაფერზე მეფიქრა..მაგრამ ეს ხომ შეუძლებელი იყო... ის არამარტო მე მატყუებდა არამედ საკუთარ დედასაც. იქნებ სულ არ იყოო იქ სადაც მე მეგონა .. ან იქნებ რამე უჭიირსს. ამდენი დარდისგან და ფიქრისგან უკვე თავი მტკიოდა.......აღარ ვიცოდი ცუდზე მეფიქრა თუ კარგზე,, ძალიან მიხაროდა რომ ჯერ არდადეგები არ იყო დაწყებული და არც ტურისტები ჩანდნენ ირგვლივ. მე დედაჩემის და მამაჩემის სახლში ვიყავი პირდაპირ ზღვის პირას . საოცრად მამშვიდებდა ეს ადგილი.. ისევ ფიქრებმა გამიტაცაა.. ბოლოს ერთ დასკვნამდე მივედიი. დედამისმა იცოდა რაღაც და არ მეუბნებოდა. აშკარად სხვა რაღაც ხდებოდა აქ... რაღაც ცუდიიი ... სშინლად ვიგრძენი თავი.. ვერაფერს ვაყოლებდი გულს. ისევ სახლისკენ გავემართეე.. ჩემს მეზობლად სულ 3 სახლი იყოო ზღვის ნაპირზე მოშორებით სასტუმროები და ცოტა კიდევ მოშორებით ბულვარი , თუმცა ახლა ჩემს გარდა გარშემო სხვა არავინ დადიოდა.... ავედი სახლში და მობილური ჩავრთეე, სმს ები დამხვდა ნინისი...გადავწყვიტე დამერეკა .. პირველივე ზარზე მიპასუხა..
–ანიი
–ნიინნ
–როგორ ხარრ ჩემო ლამაზო?
–არამისაავსს ნინ შენ?
–ოო მე დავიღაალეე ეხლააც მასწავლებლისგან მოვდივაარ.. ისე შენ შემოდგომას , რომ მოგიწევს გამოცდების ჩაბარება ხომ იცი?
–ხო ხოო მაგრამ არაუშავს ჩავაბარეებ
–ვაიმეეე 1 კვირაში არდადეგები იწყებაა უბედნიერეესი ვარრ დავიტაანჯე აღარ შემიძლია
–მერეე რას აპირებ?
–ხომ დაგპირდი შენთან ჩამოვაალლ
–ხო ძაალიან მიხარიააა...
–წიგნებს წამოგიღეებ და ცოტა წაიმეცადინე ხოლმეე. 12 ეში გადავდივართ დაა უნდა შეემზადოო
–აუჰჰ. მომავალ წელს ვაბარეებთ
–ხო დაა სრულწლოვნებიც ვხდებიით – თქვა და გაიცინააა
–ხოო.. უხალისოდ დავამატეე
–კაი ანნ ძვირფასო წავედი ეხლა მე და შეგეხმიანები ტელეფონი აღარ გამორთო რაა
–კაი
ისევ დავრჩი ჩემ ფიქრებთან მარტო . სულ მარტო. როგორ ვცდილობდიი. ღმერთო როგორ ვცდილობდი მასზე აღარ მეფიქრაა.. პირველად გადავწყვიტე ქალაქისკენ გამევლო.. მამჩემის გამოტანებული ფული , რომელიც საფულეში მედო არცერთხელ გამხსენებია , ოთახში ავირბინე უჯრა გამოვხსენი ფული ამოვიღე და ისევ დაბლა ჩამოვედი კარადაზე დადებული ტელეფონიც გავაყოლე ხელს და ჯიბეში ჩავიდეე..
ხალხში , რომ გარეულიყავი სულ რაღაც 10 წუთი გჭირდებოდა ჩემი სახლიდაან, ამდინი სიჩუმის და დუმილის შემდეგ ხალხის ხმა და გაბმული ხმაური საშინლად მაღიზიანებდა. ისეთი შეგრძნება მქონდა , რომ ამდენი ხანი გამოქვაბულში ვიმალებოდი და პირველად ვუყურებდი ცივილიზაციას. თავი ცოტა უცნაურად ვიგრძენი. . . ბულვარისკენ დავიძარი , მაგრამ ბევრი ვერავინ დავინახე, ისევ სიწყნარეს ვეძებდი და იქვე სკამზე ხის ჩრდილ ქვეშ დავჯექი. ტელეფონი ამოვიღე და გადავწყვიტე სახლში დამერეკა ... სახლის ტელეფონი ჩემმა უმცროსმა ძმამ აიღო..
–დიახ – ისე მესიამოვნოა მისი ტიკტიკა ხმის გაგონებაა
–ნიკააა
–ანი?
–ხო მე ვარ ჩემო სიცოცხლე... – ხმა გამებზარა და ყელში ბურთი გამეჩხირა. ცრემლები თვალის გუგებთან გავაჩერე , რომ შემეკავებინა სანამ ლოყებამდე ჩამოაღწევდაა..
–ანნიი როგორ ხარრ ?
–კარგად ნიკუუშ შენ როგორ ხარ .. რომ იცოდე შენ დაიკოს როგორ მოენატრე
–მეც და ამიტომ ჩამოდი– ეს სიტყვები წავუყრუე და თემას გადავუხვიე
–დედა სადაა?
–გარეთაა გასული ბაღში ყვავილებს რწყავს.
–შეგიძლია დაუძახო?
–რა თქმა უნდა – და ყურმილი იქით გადადო.. უცებ გავიგე მამაჩემის შემოსვლა და დაიაძახა
–მოვედიიი .. სად ხართ ?..ეს ტელეფონი ვინ დატოვა ასეე და ყურმილი აიღო
–ალო
–მამაა
–ანნ?
–ხო მე ვარ
–სად დაიკარგე ჩემო ანგელოზო?
–ჩვენთან აგარაკზე
–კიდე არ მომცემ უფლებას , რომ ჩამოვიდე და გინახულო? რაღაცეებს წამოგიღებდი...
–იქნებ ჯერ არ ღირს მამიი
–როგორ არა ალბათ მანდ სულ მარტო ხარ
–1 კვირაში ნინი აპირებს ჩამოსვლას
–მაგრამ ჩვენც რომ გვენატრები. იცი როგორი ცარიელია სახლი შენს გარეშე? რა უაზროდ ხარ დეპრესიაში. მისმინე მამიი.. ცხოვრებაში უარესებიც ხდებაა . 2 კვირა ალბათ პირველყოფილი ადამიანივით ცხოვრობ არ მომწოონს ასე , რომ იქცევი , ჩამოდი ჩვენ დაგეხმარებით ხო იცი მე და დედა შენი ბედბიერებისთვის ცას და დედამიწას გადავატრიალებთ , მთავარია შენ და ნიკა იყოთ კარგად მამი!
–არ იცი მაამმიკო შენმა სიტყვებმა როგორ მანუგეშაა..
–ძალიან მიხარიაა
–ძაან მიყვარხარ მამიი
–მეცც პატარაა და მენატრეებიი იმედი მაქ მალე მომცემ შენი ნახვის უფლებას
–იმედიაა
–მოდი დედას დაელაპარაკე თორეე..– გაიციინაა
–ანიი დედიიიი ძვირფასო როგორ ხარ? რას შვრეები? რა ხდებამანდ? რას ჭამ რას სვამ? რა გაცვიაა? ხომ არ ცივა მაანდ? თბილად ხომ იცვამ ხოლმეე. საღამოს ჟაკეეტის მოცმა ხო არ გავიწყდებაა , მანდ ხომ იცი როგორი სუსხ იცის საღამოობით...
მომღიმარი ხმით ვუსმენდი დედას , როდის მორჩებოდა ერთბაშად მოყრილ კითხვეებს
–მორჩი დედიკო?
–კი.– და გაიცინა
–კარგად ვარ დეე.. უფროსწორედ ვცდილობ კარგად გავხდეე.. რაც შეეხებაა ჩემ ჩამოსვლას ეგ ამბავი ცოტახნით კიდე გადადეეთ
–რატო დე?
–მამას უკვე ველაპარაკე მააგზე
–ვერ გადაგაფიქრებინებ?
–ვერა დედიკო!
–კარგი დე შენი საქმის შენ იცი. მეც ვერ ვიჯერებ , რომ ჩემი 16 წლის პატარაა გოგონა მარტო გავუშვი უცხო ქალაქში
–არაუშავს სანერვიულო არაფერიაა
–კაი დეეე თავს გაუფრთხილდიი
–აუცილებლად .. მამიკო და ნიკუშა ჩამიკოცნეე
–დროეებით დეეე, დაგირეკავ ხოლმეე
– ტელეფონს აღარ გავთიშავ ხოლმე
–ძაანაც კარგი ! ძაან გვიყვარხარ და გვჭირდები დედი!
–მეც მიყვარხართ
ტელეფონი გავთიშე და კალთაში ჩავიდეეე
სასიამოვნი სიო სახეზე მელამუნებოდა. დამბურძგლა და ხელები ერთმანეთს გადავჭიდეე , თვალები დავხუჭე და სასიამოვნო ჰაერი ხარბად შევისუნთქეე . უცებ უცნობი ადამიანის ხმა მომესმა....
