ტანსაცმელი ჩავიცვი ,,, ჟაკეტს ხელი დავავლე და კარისკენ გავემართე , როცა უცებ ოთახში საბა შემოვიდა !!! მისი დანახვისას თავი არარაობად ვიგრძენი. ძალიან მრცხვენოდა.. ჩემ თავზეც ვბრაზობდი და მასზეც.. რატომ ისარგებლა ჩემი სიმთვრალით? სულ არ იყო ის ისეთი როგორიც წარმომედგინა. მორჩაა ყველაფერი მე ახლა გიოს დავიწყებაც მომიწევს . მე მას ვუღალატეეე. ვუღალატეეე... !!!!! გაქცევა მინდოდა ... თავის მოკვლის სურვილმაც კი გამიელვა თავში ... მაგრამ ღმერთო მე ხომ არაფერი მახსოვდა... თუმცა ყველაფერი მხოლოდ იმას მეტყველებდა , რომ მე ღამე საბასთან ერთად გავატარე.
უეცრად საბამ გამიღიმა ... არ ვიცი რა მაკავებდა , რომ ოთახიდან წივილ– კივილით არ გავვარდნილიყავი..... მან ხომ იცოდა გიორგის შესახებ , როგორ მიყვარდაა ,, ისიც ხომ მთვრალი იყო.. ფიქრეები ჭკუიდან მშლიდა... მისმა ღიმილმა კი , .. იმ წამს საშინლად გამაღიზიანა .
–როგორ ხარ?
მისმა ხმამ შემაკრთო.. ხმის ამოღების სურვილიც კი არ მქონდა. უბრალოდ არ მინოდა მასთან ლაპარაკი...
– რა გჭირს? არ მელაპარაკები?
შუბლზე ნაოჭი გაუჩნდა...
–კარგი რა ანი რა დაგემართა,,,
–ცუდად ვარ. თავი მტკივა,,
ხელი შუბლზე მივიჭირე და ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე....
– რაგასაკვირია ეს ხომ პირველი იყო?
ისევ გაიღიმა.
–რა?
–ანუ პირველად დათვერი თქო.. ეს ვიგულისხმეე..
მის თვალებში უკვე ეჭვს ვხედავდი,, გაოცებული მიმზერდა...
–პირველად და უკანასკნელად...
კბილებში მკაცრად გამოვცერიი...
–ასე უხეშად რატომ მელაპარაკები?
–აბა რას ელოდი? დილით მომღიმარი დაგხვდებოდი შენს ლოგინში და საუზმესაც ამოგიტანდი?
–ვერ ვხვდები რატომ ბრაზობ?
–აქ რატომ ვარ საბა?
–აბა რა მექნა სანაპიროზე დამეტოვებინე?
–მემგონი ჯობდა.!
–სახლში წაყვანაზე უარი მითხარი არ გახსოოოვს? მერე გაითიშე . გონზე ვერ მომყავდი...აგიყვანე დაა..
–და შენც ჩემი მდგომარეობით ისარგებლე არაა?
–რას ნიშნავს შენი მდგომარეობით? რას გულისხმობ?
–იმას რასაც ვხედავ!
–რაღაცას არასწორად ხედაავ.!
–მითხარიი! მითხარიიი მერე რა მოხდაა?
–ამოგიყვანე , ჩემს ლოგინზე დაგაწვინე ... და ,, მერეე...
–რა მერეე?
–მერე მე სტუმრების ოთახში დავიძინე და შენ აქ დაგტოვე.. მაპატიე თუ იმაზე ბრაზობ , რომ მარტო დარჩი ოთახში ...
–მაგრამ ,, მე,,,,
თვალები ამიწყლიანდა ,,,,
–მოიცა ანი.. შენ იფიქრე , რომ აქ იმიტომ ხარ , რომ წუხელ მე და შენ... ?
სიტყვა გაუწყდაა... დავინახე როგორი ბრაზით აენთო თვალებიი...
–საბა...
–ანი ეს როგორ გაიფიქრეე.. შენ მენდე მომიყევი შენს სიყვარუულზე. საკუთარი ძმა მიწოდე და ესეც , რომ არ იყოს ვგავარ ადამიანს ვინც გოგოსს ასეე .. ასეე.... ანიი !!!!!!!!!!!!!
–მაპატიე საბა... მაგრააამ...
ეგრევე ტანსაცმელზე დავიხედე,,,
საბამ ხელი ასწიაა..
–ტანსაცმელს რაც შეეხებაა.. არც კი შეგხებივაარ,, მე და ჩემს ძმაკაცსს მოახლე გვყავს აყვანილი. ახალგაზრდა ქალიაა.. წუხელ სანამ წავიდოდა ვთხოვე შენთვის გაეხადა , რომ არ გაგუდულიყავი. ისედაც ოფლში ცურავდიი... ოთახში არც კი შემომიხედაავს,,,,
–არ ვიცი რა გითხრაა....
ხმა მიწყდებოდა
–არაფერია. უბრალოდ არ მეგონა ჩემზე მასეთი წარმოდგენა თუ გექნებოდა.
–ეგ არაფერ შუაშია საბაა.. უბრალოდ ყველაფერიი .. ტანსაცმელი.. მოკლედ გთხოვ მაპაატიე ძალიან გთხოოვ..
ლოგინზე ჩამოვჯექი.
–მესმის ანი. არაუშავს . დაივიწყეე
გვერდით მომიჯდა . მე გავხედეე.. ცრემლი მომწმინდა და გამიღიმაა...
–ნუღა ტირი... ადექი ჩავიდეთ დაბლა ყავა დავლიოთ და თან ჩემს ძმაკაცსაც გაგაცნობ...
–მოიცაა ჯერ აბაზანაში შევალ თავს მოვიწესრიგეებ...
–კარგი აქ დაგელოდებიი...
სარკეში ჩახედვისას უეცრად უკან გავხტიი.... ძალიან შემეშინდა. ვფიქრობდი ეს საფრთხობელა ვინ არის მეთქი. ხელ პირი დვაიბანეე და საბასთან ერთად ქვევით სართულზე ჩავედი.. წინ გავიხედე და დავინახე,,, სამზარეულოს ბარზე ჩამოყრდნობილი შავგვრემანი ბიჭი ღმილით , როგორ გვიმზერდა,,შავი , მუქი და ღრმა თვალები ჰქონდა. ასევე შავი თმა და შავი წარბები , გრძელი წამწამებით. დაკუნთული ტანი ჰქონდა საბას მსგავსად ,,,
–დილამშვიდობის...
–დილამშვიდობის..
მოკრძალებულად გავუღიმე..
–ანი გაიცანი ეს ირაკლია.... ჩემი ბავშვობის ძმაკაცი. არც კი მახსოვს , როდის გავიცანი, ფაქტიურად ჩემი ძმა !!!
–ირაკლი ეს ანია , ხომ გახსოოვს?
–რა დამავიწყეებსს
გაიცინაა. მე მივხვდი , სიცილის მიზეზს და ლოყები ამიწითლდა,,,
–სასიამოვნოა ანი შენი გაცნობა .. ფხიზელ მდგომარეობაში ოღონდ..
გამიცინა და თვალი ჩამიკრაა ,,,,
–საბა...
–გისმენ ანი!
–უნდა წავიდე !
–მოიცა ჯერ ყავა დავლიოთ .
თქვა ირაკლიმ
–ხო. თან ნამცხვარიც მოვიტანეე. სანამ შე გეძინაა.. რამდენიმე სახის.. არ ვიცოდი რომელი გიყვარდა დაა...
მომერიდა უარის თქმა და დავთანმხდი ... სანამ ბიჭები რაღაცეებს აკეთებდნენ მე სახლს მოვავლე თვალი. ძალიან კომფორტული და ლამაზიი მეჩვენაა.
ყავის დალევის დროს ბიჭებს ვადევნებდი თვალს. გადასარები ძმაკაცობა ჰქონდათ .. უეცრაად გიორგი და მისი ძმაკაცი თორნიკე გამახსენდაა.
–მადლობა ირაკლი. გადასარევ ყავას ადუღებ!
შევაქე
–ოჰ მადლობბ!
–ეს აღარ უთხრა თორემ თავში აუვარდებაა
გადმომიცურჩულა საბამ . მე სიცილი ვეღარ შევიკავეე
–რა თქვა ამ უტვინომ?
–არა არაფერიი
ისევ მეცინებოდა .. ბიჭებმა ერთმანეთი შეამკეს თან იცინოდნეეენ. მეც გავმხიარულდი. ბოლოს ისევ მე დავარღვიე იდელეეააა
–საბა წავალ მე!
–კარგი ანიი..
ბიჭებმა კარამდე მიმაცილეესს . დავემშვიდობეე. რათქმა უნდ საბამ გაცილება შემომთავაზა ... დიდი ხნის ხვეწნის შემდეგ მაინც ჩემი გავიტანე და სახლის გზას მარტო დავადექი. სულ რამდენიმე წუთი მჭირდებოდა მაინც...
სახლში მსივლისთანავე გამოვიცვალეე, აბაზანა მივიღე ... ოთახიდან გამოვედი და არემარეს თვალი მოვავლეე... სახლი თითქოს სულ მიხუთავდაა.. აივანზე გავედი , დღიური გავიყოლე და ჰამაკში ჩავწექი... უეცრად ქვევიდან ხმა მომესმა.....
–უკაცრავად ! არის აქ ვინმე?
ჰამაკიდან წამოვდექი და ქვევით გადავიხედე. პატარა , მომცრო ტანის ბიჭი ჩანთა მოკიდებული იდგა და თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა.... კეპი გაისწორა და უკვე უკან გაბრუნებას აპირებდაა..
–კი აქ ვარ? ვინ გნებავთ?
–წერილია თქვენს სახელზეე..
–რაა?
–თუ შეიძლება ჩამოდით.. თქვენს გარდა კიდევ იცით რამდენს უნდა მივუტანო წერილი?
ვერ ვიჯერებდი ნუთუ ეს წერილი...... კიბეები თავპირისმტვრევით ჩავირბინე. გარეთ გავვარდი და ბიჭს დავეტაკე..
–მომეცი.
საეჭვოთა ამათვალიერა , მერე ჩანთიდან წერილი ამოიღო და გამომიწოოოდა.
–ჯერ ამ საბუთებზე მომიწერეთ ხელი , რომ ....
–მომეცი დროზე!
–კარგით !
უცებ მივაჯღაპნე და მივაჩოჩეე. წერილი გულზე მივიკარი და სახლში შევვარდი.. კონვერტს დავხედე და მკაფიოდ ამოვიკითხეე მასზეე დიდი ასოებით წარწერა ...
''ჩემს ანის გიორგისაგან ''
...........
