Mariana

ჩემმა მეგობარმა რომელიც ცხოვრობს ‘Hougang’_ის ქუჩაზე ერთხელ გადაწყვიტა წასულიყო ქალაქში თავის მეგობრებთან კინოს საყურებლად. მან ძალიან იხალისა მგრამ ბოლოს მიხვდა , რომ სახლში წასვლის დრო იყო.

dimitri

თბილისის ერთ-ერთ უბანში ცხოვრობდა ერთი მეოცნებე გოგონა - ნია, რომელიც სამყაროს ჯერ კიდევ ვარდისფერ ფერებში ხედავდა. ნია საოცრად კეთილი, ნაზი და ჰუმანური ადამიანი იყო, რის გამოც იგი ყველას უყვარდა და არც თაყვანისმცემლები აკლდა მის ნატიფ სულსა და სხეულს, მაგრამ ნიასთვის რეზოს გარდა ამქვეყნად არავინ არსებობდა.

dimitri

შენი სახელი ერქვა ჩემს ფიქრებს...ოცნებებს...იმედებს...ღიმილს...სიხარულს...ცრემლებს...სევდას...ეს ყველაფერი იყო და გაქრა...შთაინთქა...მოკვდა... და დამრჩა მხოლოდ სევდა...ცრემლები...დარდი...დავრჩი მარტო, სრულიად მარტო...ცარიელი სულით...გაბზარული გულით. არადა ეს ყველაფერი ხომ ისე მოულოდნელად და კარგად დაიწყო რომ არც ველოდი...

dimitri

ნუ უსმენ რას იტყვის

ვიღაცა მოცლილი,
რა გზებით მოიტანს შენამდე საფიქრალს,
სათვალთვალოდან შორსა სჩანს ტკივილი,
შენც მასე უყურე, ქარი რომ გაიტანს..
თვალი ჩაუკარი სევდასაც ხშირხშირად,
საათში სამოცჯერ უღიმე სიცოცხლეს,
მეგობარს უყვარხარ ჩემო ძვირფასო
მაგრად ჩაგიხუტებს, როგორც გინდოდეს...
მიუშვი ნებაზე ტლიკინსდამშეული

« 1 2 ... 12 13 14 15 16 17 »