სევდა
არაფერს ვიტყვი,დღეს დუმილის მეწვია სევდა...თუმცაღა სიტყვებს რაღაც ჩემთვის უნდოდათ ეთქვათ...არაფერს ვტირი,აღარც ვნანობ,რაღა აზრი აქვს?ჩემს თავს მე თვითონ შევიძულებ,ასე დარდიანს...იმდენი რამე შევაგროვე,თუნდაც სევდაში...ეშხი და ღიმი მიგემიამონატრებაშიც...და ახლა თუნდაც გადამღალოს ტკივილის მოსვლამ...ვერ მომაბრუნოს სააქაოს ღიმილით კოცნამ...მაინც ვიტყვი, რომ ვალი შენი არ დამრჩენია...და რაც მომეცი,რაც მარგუნე,მშვენიერია!...
