როდესაც შენ გნახე,მეგონა რომ მთელი სამყარო ჩემი იყო მაგრამ შევცდ.ისიც მეგონა რომ ოდესმე შემიყვარებდი მაგრამ აქაც შევცდი.მე მრგვალ,ბრუნავ დედამიწაზე მარტო დავდივარ და ვეძებ მას ვინც მთელი ცხოვრებაა მიყვარს.მეგონა რომ შენც გიყვარდი მაგრამ შევცდი,ისიც მეგონა რომ არასოდეს დამივიწყებდი,მაგრამ აქაც ისევ და ისევ შევცდი,ნუთუ ამდენი შეცდომა დავუშვი შენში,ნუთუ შენში მართლა შევცდი? არა რა სისულელეა! შენ ის ადმაინი ხარ ვინც მიყვარს,ვისაც ვაღმერთებ,ვისზეც ვგიჟდები...ნუთუ შენ არასოდეს შეცდი ჩემში?ნუთუ არასოდეს გიფიქრია ჩემზე?ალბათ...უბრალოდ მე მინდა ასე იყოს.შენ ჩემზე ხუთი წუთი მაინც რომ გეფიქრა ბევრ რამეს გაიგებდი.ბევრ კარგს დაინახავდი და მარტო ცუდ რაღაცეებს არ მიაქცევდი ყურადღებას! მე იმას ვნატრობ,რომ შენ რაღაც ხუთი წუთი იფიქრო ჩემზე,მე კი შენზე მთელი ცოხვრებაა ვფიქრობ.რა იქნბეოდა ერთმანეთს სულ რომ არ შევხვედროდით იმ მზიან დღეს? მაგარმ ასე რომ ყოფილიყო ალბათ ძალიან გამიჭირდებოდა უშენოდ,რადგან ჩემ სიცოცხლეს ძალიან უხდები და ალამაზებ.იქნებ,როცა შევხვდით სხვა თვალით შემოგეხედა ჩემთვის?ან სხვა კუთხიდან დაგენახა ჩმეი პორვნება?მაგრამ ბედს ვერ შეცვლი... ,,ორივეს სხვა გვქონია ბედი,ერთმანეთს როგორ შევხვდით ანდა...\" შევცდი იმაში,რომ მთელი ჩემი არსებით,მთლეი გულით და სულით შეგიყავრე.მიუხედავად იმისა,რომ ამის უფლება არ მქონდა! შენ ვერც კი წარმოიდგენ,როგორ მიხაროდა შენი ერთი მოსალმებაც კი,მოკითხვა,,როგორა ხარ?\" ელემენტარულიც კი მიხაროდა.მე მთელ ჩემ სიყვარულს ღიმილში ვდებდი და ისე გპასუიხობდი,შენ კი ჩემი ღიმილი არასოდეს არ მოკლებია. თითოეული შენი სიტყვა ზეპირად მაქვს ჩაბეჭდილი გულში,რომელსაც ვერავინ წამიშლის,ისევე როგორც შენ ვერ ამოგშლის ვერავინ,შენ სამუდამოდ დაიდე ბინა ჩემს გულში.ვიცი გავა დრო,წლები,თვეები,სათები,მაგრამ ჩემ ცალმხრივ სიყვარულს ამით არაფერი მოაკლდება,პირიქით-უფრო ბევრ რამეს შესძენს და გაამტკიცებს,შეიძლება ჩემე ნაწერი ვერ გაიგო,მაგრამ თუ ოდესმე ისე შეგიყვარდება ადამიანი,როგორც მე მიყვარხარ შენ,მაშინ მიხვდები თუ როგორ მყავრებიხარ! თუ როგორ გაღმერთებდი,შენთვის ყვეალფერი კარგი მინდოდა.ვგრძნობდი როდის იყავი ცუდად და რატომ.როდის ,,მაგრად\" და რატომ.მე ამდნ რამეს ხვდებოდი შენზე,შენ კი ჩემზე არაფერს.თუმცა რატომ უნ და მიმხვდარიყავი,შენ ხომ საერთოდ არ გაინტერესებდი ვინ ვიყავი.შენთვის მე უბრალოდ ერთ-ერთი ნაცნობი ვიყავი და მეტი არაფერი.ჩემთვის-კი...მთელი სამყარო.შენზე ფიქრებით ღამეები გამითევია და მაინც ვერ მიმხვდარვარ რატომ არ გაინტერესებდ,რატომ არ შეიძლებოდა სხვა კუთხით შემოგეხედა! მე ხომ შენგან არაფერს ვითხოვდი,გარდა ცოტა მეტი ყურადღებისა? შენი თითოეული მიმრთვა ჩემს მიმართ იცი რამდნეს ნიშნავდა?იცი როგორ მიხაროდა? არა ,არ იცი,შენ საიდან უნდა გცოდნოდა ეს? მე ხომ ჩემს სიყვარულს გულში ჩუმად ვინახავდი,რომ არავის გაეგო,არავის არ ეჭორავა და მერე შენთვისაც არ ეთქვათ.ვიცი ეს რომ გაგეგო ის ყურადღებაც მომაკლდებოდა,რასაც ჩემს მიმართ იჩენდი,ვიცი რომ სამუდამოდ დავკარგავდი ადამიანს,რომელიც სიცოხლეს მერჩია და რომლის გულისთვისაც შეუძლებელს შევძებდი! მთელ ჩემ სიყავრულს გადმოგცემ და ვცდილობ რომ შენ ეს დაინახო! იმას კი არ გთხოვ რომ შემიყვარო,უბრალოდ იმას გთხოვ რომ ფეხ ქვეშ არ გათელო და დააფასო! მე ხომ წრფელი სიყავრულით მიყავრხარ! მე მიყვარს ის რაც შენ გიყავარს! მაგარამ არც ისე ბევრი რამე ვიცი შენზე,ამის მიუხედავად საკმარისია ეს რომ მიყვარდე,მე შენ მიყავრხარ და არ აქ მნიშვნელობა ცოტა ვიცი თუ ბევრი.რა აზრი აქ ამით ხომ არაფერი შეიცვლება? მე შენ ყველანად მიყავრხარ,მიყავრხარ როგორც ადმაინი,როგორც მეგობარი,როგორც ძმაკაცი,თუმცა ჩვენ მეგობრები არასდორ ვყოფილვართ და ალბათ ვერც ვერასოდეს ვინქებით.მე შენთვის ერთ-ერთი ნაცნობი ვარ რომელსაც ათასში ერთელ ხედავ! ძალიან იშვიადათ გხედავ და ალბათ ეს ნახვაც არის არღაც წამები,გვერდით ჩამივლი და მორჩა.თვალებში არასოდეს გიყურებ იმიტომ რომ თვალები გამცემენ და ყველაფერს გეტყვიან! თუ შემოგიხედავს იცის გაკვრით და მაშინვე ვწითლდები! ეჰ! შენ რომ იცოდე მაგ დროს,როგორ მინდა შენი დახმარება! როგორ ვიტანჯები შენი სიყვარულით.ფანჯრიდან შორიდან გიყურებ,თვალებს ჩუმად გაყოლებ და ვცდილობ გაგრძნობინო,რომ ,,ვიღაცისათვის მთელი სამყარო ხარ\",ეს ვიღაცი კი მე ვარ! არასოდეს გიგირძვნია,რომ ვიღაცას სიგიჯემდე უყავრხარ,არ გიფიქრია იამზე,რომ ვირაცას გაფრენამდე უყავრხარ? არ ვიცი მაგრამ თუ გიფიქრია ჩემზე არასოდეს არ გიფიქრია,მარტო იმიტომ,რომ არც კი გაგახსენდებოდი.მე ხომ შენთვის ვიღაც ნაცნობი ვარ და მეტი არაფერი.რამდენჯერ მიფიქრია შენზე,ნეტავ რას აკეთებ ახლა,როცა მე ამას ვწერ.რამდენჯერ მინატრია ჩემს გევრდით ყოფილიყავი,რამდენჯერ მინატრია თუნდაც ერთი წამით,ცალი თვალით მაინც მენახე.მე შეჩვეულეი ვარ ამას! ეხ ცხოვრება დაუნდოებლი რამეა ვერასდეს ვერ წარმოვიდგენდი იამს,რომ ოდესმე შენც ჩემსავით დატანჯულხარ სიყვარულით,რადრან ვინც ვერ დაგაფასა ალბათ იცინი ადამიანთა სიაში არ უნდა იყვნენ ჩაწერილნი,იცირამდენი ტკივილი გადამიტანია?არა,არ იცი.იმედია არ მისაყვედურებ იმის გამო,რომ ეს პირადად ვერ გითხარი,რადგან ვერასოდეს ვე რგეტყოდი ამდენ რამეს,რაც დაგიწერე ვერ გავბედავდი მოსვლას.ყოველთვის ვცდილობდი შენთვის თავი რაღაცით მაინც დამენახებინა,მაგრამ შენ ჩემში მარტო ცუდი დაინახე, არ არსებობს ადამიანი,რომელსაც რამე კარგი და დადებითი არ ჰქონდეს! უბრალოდ ამას დანახვა უნდა და მე იმ აზრს შევეჩვე რომ ყურადრებას არ მომაქცევდი.და მე ამ ბრძოლად დავნებდი,რადგან საშინლად დავიღალე,შეიძლება იმიტომ არ შემიყვარე რომ... არ ვიცი ისიც კი არ ვიცი უფლება მაქვს რომ მიყვარხარ?შეიძლება ამის უფლებაც არ მაქვს,მაგრამ ძალიან გთხოხვ ნუ მომისპობ სიყვარულს! ახლა კი იმიტომ ვწერ ამას,რომ იქნებ სასწაული მოხდეს და შენ ეს წაიკითხო,მაგრამ როგორც წესი ასეთი სასწაულებ არ ხდება,ძალიან მინდოდა ასეთი სასწაულებ ხდებოდეს,თუნდაც ერთხელ ცხოვრებაში.ბევრჯერ მნდომებია ჩემი ნატანჯი სიყვარულის გამო სიკვდილი,ძლაიან,ძალიან მიყავრხარ და დამიჯერე ვინც კი ოდესმე მყვარებია იმათგან განსხვავებით მიყვარდი ყოველთვის მეყვარები,მე ბევრ რამეში შევცდი,შევცდი იმაში რომ თავის დროზე არ მივეცი თავს იმის უფლება,რომ გადამეყვარე,ვინ იცის იქნებ ახლა ამ კალამს ამდენი არც კი დაეწერა.ერთი ყოველთვის იცოდე,თუ ჩემი დახმარება დაგჭირდება,ჩემი იმედი ყოველთვის გქონდეს.და ბოლოს...მეგონა რომ აღარ მიყვარდი,მაგრამ თურმე შევცდი...
