აქ ყველა თავის ბედს უღებს კარს ..
აქ ყველა თავის ბედს უღებს კარს და მეც შენს გამოჩენას ველი,
იმ წუტს ველი ჩემს გაცოცხლებას, რომ უტოლდება,
შეგხედავ და ყველა ტკივილი ამდება,
ყველა საწუხარს მიეძინება
დავიწყების მრუშ ყიამეთში,
სადაც ჩემი საცოდავი სული კვენასაც კი ვერ გაბედავს.
ვერ მოვძებნი სულ უბრალო,
ჩვეულებრივ სიტყვასაც კი,რომ
ადამიანის ენაზე გამცნო უდიდესი ჭეშმარიტებანი,რომ
,,შენ ჩემი სიცოცხლის აზრი ხარ"..
გადარჩენის იმედად ერთმანეთს ადევნებული
სიტყვები,მიკლავენ სათქმელს,
რომელსაც შესაძლოა ვერასდროს მიხვდე..
მე კი,ადამიანი და ცხედარი
შევთხოვ დიდ ძალას,არა წყლისას
და არა ცეცხლისას,არამედ სულ სხვა
მისტიერევის მეორედ მოსვლისას,რომ მან
ის წუთი,შენი ხილვის პირველი წუთი
მფარველად მომაბას ყელზე
და როცა მოგესურვება საბოოლოოდ ჩემგან წასვლა,
მხოლოდ მაშინ აღასრულოს უფალმა
ცხედარად ყოფნის მარადისობა..
