ხატის წინ მუხლმოყრილი გოგონა იჯდა
ღამე იყო. ირგვლივ უკუნი სიბნელე გამეფებულიყო. ქუჩაში კაციშვილის ჭაჭანება არ იყო, ყველას ეძინა... ყველა სახლში ჩამქრალიყო სინათლე. მხოლოდ ეკლესიის სარკმლიდან ბჟუტავდა სანთლის მქრქალი შუქი. ტაძარში, ხატის წინ მუხლმოყრილი გოგონა იჯდა და ცრემლიანი თვალებით ღმერთს ევედრებოდა: _ღმერთო, მუხლმოყრილი ვდგევარ შენს ხატებასთან და ვლოცულობ. შენ ხომ კარგად იცი ჩემი წრფელი სიყვარული როგორ ძლიერია... იმისთვის მოვედი რომ “მისგან” განწირული ჩემი სიცოცხლე შეგავედრო. გთხოვ... მიუტევე მას გატეხილი ფიცი, ჩემთვის ეს ჯობია... გვერდით დაუდექი ჩემდა სანუგეშოდ, მე ეს დიდად მინდა... გთხოვ ნუ დამიტოვებ მარტო... ღმერთო შენს დიდებას!..
ღმერთო, არ იფიქრო რომ მისი გადარჩენა იმიტომ შეგავედრე თითქოს მე მას ველოდები... მე ისიც მეყოფა რომ ჩემს ხვედრს ვეგებები... ღმერთო დიდებულო!.. არრა მოუვიდეს, ჩემი გადარჩენა მასზე განისვებს... მი ხომ ის მიყვარდა დიდი სიყვარულით... შეგთხოვ ნუ გასწირავ, მისი ყველა ცოდვა, თუ რამ ჩაიდინა, ღმერთო ჩემზე იყოს, ღმერთო მის მაგივრად ჩემზე მიეწეროს... დიდი სიყვარულით შეგავედრებ მიეცმას სიცოცხლის უფლება... აუსრულე მის არსებას ყველა სიხარული.. ღმერთო მე მისთვის ვარ ციდან მოვლენილი, თუკი რამეს შეცდა ჩემ თავზე ავიღებ, ია-ვარდი იყოს მისთვის მოვლენილი... ღმერთო ქვეყნად ყველაფერი მიეც ცოდვის გარდა.. ღმერთო გული დაუწყნარე, შენი მადლი დააფარე და მეც დამიფარე მასზე შევედრებით..
