<3:*))
ერთი...ორი....სა_მი...ოთხ...მაცადე რა...წვიმიმას ვითვლი...წვეთ_წვეთობით...ხუთი..ე_ქვსი...შვიდი...რვ...აუუუ....გადაიღოო ((((...ბოლო იმედიც გაქრა...ბოლო წვეთები...ცხრა...აჰაა უკვე ათიც და...და მორჩა...ჩემმა ფიქრებმაც შეწყვიტეს სიტყვებად ცვენა...აიი მეასე ასოც ჩამოვარდა და იმედგაცრუებული ეძებს დაუსრულებელ აზრს, რომელიც თვითონ უნდა დაემთავრებინა... )))....როგორც სჩანს მას არ დაელოდნენ და შეუერთდნენ უაზრო აზრებად დალაგებულ წინადადებებს...მ წინადადებმაც დაიკავეს თავისი ადგილიო და ესეც დამთავრდა... ესეც მორჩა... ამანაც თავისი ადგილი დაიკავა...მე კი...მე უბრალოდ დავბოდიალობ ქუჩებში მარტო და ჯერ კიდევ ვერ მიპოვია ჩემი ცხოვრებისკენ მიმავალი სწორი ლაბირინთი...ათასი კიბე...ათასი "ორღობე" ...ათასი დაბრკოლება...კიდევ რამდენი შეიძლება?? უსასრულოდ?? არააა....რაღაცას სადღაც მაინც ექნება დასასრული... დასასრული და მერე ისევ დასაწყისი...ისევ სიტყვებს ჩამორჩენილი ასოები...და... კვლავ გულის გაცრუება...მაინც წერაში შვება...და ისევ ბოდიალი...უკვე მეორე"მეც" დაიკარგა ამ ფიქრების გროვაში და თითქოს გამოსვლას აღარ აპირებსო...მგონი ისიც მტოვებს...მაგრამ...მაგრამ ჯერ ხომ 216 გვერძეც არ ვარ მისული...არაუშავრა...როგორღაც მის დაკაარგვასაც გადავიტან...გადავიტან და გზას გავაგრძელებ... უდარდელად...თამ ცოტა ნაღვლიანად...მაგრამ სიამაყით...დაუნდობლობით...და...და...და რავიცი...ალბათ გავალ ამ ლაბირინთიდან....და ალბათ ვიპოვი სწორ გზას ცის დასასრულისკენ და მერე ახალი ცხოვრების დასაწყისისკენ....
