გამომიყენე...
ყველაფერს ვარდისფერ ფერებში ვხედავდი... იმიტომ რომ მყავდი შენ.. ხო მყავ(დი) და არა მყავ(ხარ) წარსულის მოგონებები მტანჯავს... მინდა დავაბრუნო ძველი დრო,დრო რომელიც ასე მენატრება,დრო როდესაც სიყვარულში გამომიტყდი,დრო რომელიც სავსე იყო შენი სითბოთი....ყველაფერი ყალბი რატომ იყო?! შენ ხომ მეუბენბოდი,რომ გიყვარდი?ხომ მეუბნებოდი, და არა გიყვარდი..მატყუბდი ურცხვად და ჩემს ზურგს უკან“მაფურთხებდი“... გახსოვს?!ალბათ აღარც კი გახსოვს როგორ მიღიმოდი,ყალბი ღიმილი.არაფრის მთქმელი,მაგრამ იმ დროს ბევრის მთქმელი... შენ ყველაფერი დაივიწყე რაც მე მიკავშირდებოდა.მე კი დღემდე კარგად მახსოვს შენი თითოეული გამოხედვა,ღიმილი.“მიმაგდე“ისე როგორც გამოუსადეგარი „ნივთი“.შენი ცხოვრებიდან ისე გამაქრე თითქოს არც ვარსებობდი... დღეს,დღეს მე და ჩემი პატარა იქ ვდგავართ სადაც პირვლად მითხარი „მიყვარხარ“,სადაც უკანასკნელად მითხარი“გამოგიყენე“... დღეს კი მე და ჩემი პატარა აქ ვართ... ხო ის მხოლოდ ჩემია შენ ისიც ისევე დატოვე როგორც მე წლების წინ.... –დე მამიკო სად არის?
–მამიკო წავიდა.
–სად?
–შორს.ჩვენგან შორს.
–იმიტომ, რომ არ ვუყვარვართ?
–ხო დედი მამიკოს არ ვუყვარვართ.
–დედი შენ ხომ არ წახვალ?
–არასდროს დე.
